Ben hep kendimi gergin olarak anlattım. Küfür ettim, bağırdım. Beni ancak öyle gördünüz. Beni siz germediniz mi? Babamın ölüm döşeğinde yattığı dönemlerde bile bir kene gibi kanımı siz emmediniz mi? Beni tekrar tekrar, erkek, kadın, ibne yapan siz değil misiniz?
Artık bağırmadan, küfür etmeden kendimi anlatmak istiyorum. Bu beni çok korkutuyor. Yumuşak, korkak bir sesle, dünyaya umutla bakan bir anlayışla kimseye bulaşmadan, "bugün polisten şiddet mi göreceğim" derdi yaşamadan... Sokak çeteleriyle yumuşak bir sesle konuşsam, derdimi askere, polise, sokak çetelerine, yumuşak, sevecen bir dille anlatsam, kim dinler beni? Kim dinler benim gibi bir garip kuir'i? Ne desem nasıl olsam bilemiyorum.
Yumuşacık, kavga etmeden yaşamak istiyorum aslında. Pasif agresyonlarım hayatımın tüm gerçeği sikilerek dövülerek yaşamak. Normatif bir hayata geçsem, nasıl davranışlar sergilemem gerekli bilemiyorum. Nasıl dost olabilirim, aşk yaşayabilirim erkeklerle?... Polisle nasıl iyi geçinebilirim? Sinir bozukluklarımın bütün sebebi de sizler değil misiniz? Ne oldu bana? Bu sevgisizliğim, çirkinliğim ötekiliğimle başbaşa kalmayı da sizler öğretmediniz mi? Şimdi kimlerden ne alacaklıysam teker teker ödeyin bana.
Anne sen öde! Sol hareket, sen, kaybettiğim çocukluğumu öde. Ey feminist hareket, sen öde! Gay ve lezbiyen hareketi siz de ödeyin! Ödeyin ki, 'normatif hayat'a dönebileyim, Kendimi tanıtma biçimimi buyrun, siz değiştirin o zaman. Zorunlu sikilirliğimi siz durdurun! Mahalle arkadaşlarım, eski sevgililerim, aşklarım... Ödeyin borçlarınızı! Herkesten alacaklı değil miyim?
Verme hesabına sakın girmeyin. Biz translar kadar veren hiç kimseyi tanımam. Aile sevsin diye para ver. Polise ver, askere ver... Ne isterlerse ver! Ver Allah ver! Nereye kadar vericem? Daha ne isteyeceksiniz? Bende ne kaldı ki artık? Artık alacakları tahsil etmek istiyorum. Elimde kalan ve beni yine de ayakta tutan koca, faraşlaşmış kıçımdan başka ne kaldı ki? Götürüyor dükkan Allah'tan. Ne kadar faraşlaşsada...
